گیاه مریم-گلی­ریشه قرمز با نام علمی Salvia miltiorrhiza. گیاهی چند ساله از خانواده Lamiaceae است که تا ارتفاع ۷۰ سانتی­متر رشد می‌کند. این گیاه بومی مناطق معتدل شرق آسیا بوده در سایر مناطق دنیا نیز سازگار شده و به‌ تازگی ارقام اصلاح شده آن وارد کشت شده است.

برای چندین دهه, عصاره گیاه مریم­گلی ریشه قرمز به­صورت گسترده­ای در کلینیک­های چین, کره, ژاپن و دیگر کشورهای آسیایی به­منظور درمان انواع بیماری­های مرتبط با اختلالات عروق ریز مانند بیماری­های قلبی عروقی, عروق مغز استفاده شده است و مطالعات بسیاری نیز به­منظور یافتن فعالیت­های بیولوژیکی و مکانیسم­های مرتبط با این فعالیت­ها انجام شده است. تحقیقات مختلف همچنین نشان می­دهند که گیاه مریم­گلی ریشه­قرمز توانایی ریلکس کردن عروق کرونر در قلب را دارد و تاثیر آنتی­اکسیدانی بر روی بافت ماهیچه قلب (میوکاردیوم) دارد و باعث کاهش ضخامت لایه اینتیمال در شریان­های کاروتید آسیب دیده می­شود. همچنین مریم-گلی ریشه­قرمز مانع تجمع پلاکت­ها و اکسید شدن LDL می­شود. مریم­گلی ریشه­قرمز تاثیر خود را روی کاهش سایز سکته و کاهش آمار مرگ موش­هایی که دچار حمله سکته قلبی بودند نشان داده است. خاصیت آنتی­اکسیدانی و angiogenesis  مریم­گلی­قرمز به-عنوان فاکتور اصلی موثر در پیشگیری از بیماری­های ایسکمی بافت قلبی پیشنهاد شده است. سالویونیک اسید به­عنوان مهمترین ماده فعال عصاره آبی مریم گلی ریشه قرمز اثرات بالقوه در پیش­گیری از آسیب بافت عضله قلبی طی سکته القا شده در آزمایشات کلینیکی و حیوانی را نشان داده است. در یک کلمه می­توان گفت که مریم­گلی­ریشه­قرمز دارای نقش کلیدی و غیر قابل جایگزین در جلوگیری و درمان بیماری­های قلبی عروقی دارد. به عنوان مثال: مریم­گلی ریشه­قرمز بصورت کلینیکی برای پیش­گیری و درمان بیماری­های قلبی عروقی، هایپرلیپیدمیا و بیماری­های عروق مغزی در دنیا استفاده می­شود. فرآورده­های مریم­گلی­ریشه­قرمز برای مداوای بسیاری از بیماری­های قلبی و عروقی مانند اتروسکلروز (سخت شدن رگ با تجمع پلاک­های کلسترول) یا ناهنجاری­های مرتبط با لخته شدن خون استفاده شده است. توانایی مریم­گلی­ریشه­قرمز در رقیق کردن خون و کاهش لخته شدن خون به­خوبی اثبات شده است. بیش از ۸۰ ترکیب مختلف در مریم­گلی­ریشه­قرمز شناسایی شده­اند، که ۵۰ مورد آن محلول در آب و ۳۰ مورد بقیه محلول در چربی است. ترکیبات محلول درچربی ترکیبات دی ترپن متعلق به زیررده تانشینون است. مطالعات اصلی تانشینون مربوط به کریپتوتانشینون و تانشینون IIA است. ترکیبات محلول در آب شامل انواع مختلف (تا ۱۵) اسید پلی­فنولیک شامل اسید­سالویانولیک، پروتوکاتچوئیک الدهیدو پروتوکاتچوئیک اسید و دانشنسو هستند. سایر ترکیبات قابل توجه عبارتند از بتا­سیتواسترول، اسید اورسولیک و baicalin و گاهی اوقات ویتامین E یا محتوای تانن است.​