گیاه دم اسب (Equisetum arvense L., herba) از گیاهان بی گل و نهانزادان آونددار چند ساله است. وجود مقادیر زیاد ترکیبات سیلیس در این گیاه موجب­شده تا ساقه‌های آن زبر و خشن باشد.

گیاه دم اسب در طبّ سنتی جهت درمان ناخن‌های شکننده، ریزش مو، سل، بیماری‌های روماتیسمی، نقرس و در بهبود خونریزی‌های شدید قاعدگی، خونریزی بینی، ریه و معده استفاده می‌شود. از دم اسب به عنوان ضدّ التهاب، ضدّ اسپاسم، مدرّ جهت دفع سنگ کلیه و مثانه و همچنین برای بهبود زخم و سوختگی استفاده می‌گردد.

سیلیس موجود در عصار? دم اسب از شکنندگی، ترک¬خوردگی، ورقه‌شدن و پوسته‌شدن ناخن‌ها جلوگیری می¬کند و سبب استحکام و تقویت آن‌ها می‌شود. سیلیس موجود در این گیاه با تسهیل رسوب کلسیم و سایر املاح معدنی و با کاهش تعداد سلول‌های استئوکلاست، تحریک فعالیت سلول‌های استئوبلاست، تحریک سنتز کلاژن و تسهیل سنتز گلیکوزآمینوگلیکان و کلاژن موجب تشکیل استخوان و بافت همبند می‌گردد. سیلیس با اتصال زنجیره‌های پلی‌ساکاریدی گلیکوزآمینوگلیکانی به یکدیگر به تشکیل چارچوب ساختاری و انعطاف‌پذیری بافت همبند کمک می‌کند. همچنین آنزیم‌های وابسته به سیلیس موجب اتصال آمینو اسیدها به رشته‌های کلاژن در بافت همبند می‌شوند. مواد مؤثر موجود در گیاه دم اسب با افزایش بقا و تکثیر استئوبلاستها و مهار تولید استئوکلاست‌ها به سلامت بافت استخوان کمک و از پوکی استخوان جلوگیری می‌نمایند.

سیلیسیم موجود در این گیاه در کلسیفیکاسیون و معدنی‌سازی ماتریکس استخوان و نیز جذب و متابولیسم عناصر ضروری بدن مانند مس، کلسیم و منیزیم که در سنتز کلاژن و استخوان دخیل هستند نقش مهمی دارد. همچنین سیلیسیم به سنتز کلاژن نوع I، ایجاد اتصال در درون و بین زنجیره‌های پلی ساکاریدیِ گلیکوز آمینو گلیکانیِ ماتریکس استخوان و همچنین اتصال این مولکول‌ها به پروتئین‌های مربوطه کمک می‌کند. از این رو سیلیسیم به تشکیل چارچوب ساختاری بافت پیوندی، استخوان و غضروف کمک و از پوکی استخوان جلوگیری می‌نماید.